عشق يک راز است که اگر نگوييم در همه سويه‌هاي زندگي، بي‌شک در بيشتر آنها اثرگذار است. بي‌دليل نيست که مايه‌بخش و مهم‌ترين مضمون ادبيات جهان در طول تاريخ بوده است. اين واژه را نبايد دست‌کم گرفت. تاثير‌هاي پيدا و ناپيداي زيادي دارد. مطالعات گسترده روان‌پزشکي تا حد زيادي ارتباط اين هيجان پر رمز و راز را با هورمون‌ها و ناقل‌هاي عصبي شيميايي کشف کرده‌اند. تاثير دوپامين، اپي‌نفرين و هورمون اکسي‌توسين در عشق ثابت شده است. همه اينها از اين نظر جالب توجه هستند که پديده پيچيده‌اي به نام عشق را با مولکول‌هاي شيميايي پيوند داده‌اند و با يک رويکرد تقليل‌گرايانه تلاش در شناخت هرچه بيشتر آن دارند.
اما مطالعه بسيار جالبي که در سال 2011 در دانشگاه پاويا در ايتاليا انجام شد، نتايج هيجان‌انگيز‌تري دارد. در اين تحقيق نشان داده شده که در عشق فاکتور رشد عصبي (NGF) زياد مي‌شود. اين ماده يک پروتئين کوچک است که براي رشد، تکامل، انعطاف‌پذيري و ماندگاري سلول‌هاي مغزي لازم است. فاکتور رشد عصبي يکي از مهم‌ترين محافظت‌کننده‌هاي سيستم عصبي محيطي و مرکزي است و اين ماده در عشق زياد مي‌شود. البته اين وضعيت مربوط به يک عشق کامرواست. داستان عشق هميشه خوش‌فرجام نيست. عشق شمشير دو لبه است. در عشق هيچ تضميني وجود ندارد که احساسي که ما به ديگري داريم از طرف او هم به ما برگردانده شود. عشق‌هاي به وصال نرسيده يا عشق‌هاي پر‌تنش آسيب زيادي به سلامت روان وارد مي‌کنند و همراه با افسردگي، اضطراب، انزواي اجتماعي، پرخاشگري و گاهي هم نشانه‌هاي جدي‌تر روان‌پزشکي هستند. يکي از مخاطبان اين ستون در پيامي به من گفت چرا نوشته‌هايت درباره عشق اينقدر متناقض است؟ آخر ما نفهميديم عشق خوب است يا بد؟ براي سلامت ضرر دارد يا مفيد است؟ عاشق بشويم يا نشويم؟ پاسخ اين است که پاسخي قطعي وجود ندارد. در اين دنيا همه چيز نسبي است. خوبي‌ها و بدي‌هاي خودش را دارد. هدف از اين ستون تبليغ يا تکذيب عشق نيست. هدف اين است که در مورد سير طبيعي عشق و چالش‌هاي آن صحبت شود. جوان‌ها لازم است با اين مقوله به صورت علمي و کارشناسانه آشنا شوند. هرچه نسبت به عشق آگاه‌تر باشيم و با ديد بازتر واردش بشويم، زندگي بهتري خواهيم داشت. من مراجعان زيادي دارم که در دانشگاه‌هاي بسيار معتبر پذيرفته شده‌اند اما به‌دليل اينکه با عشق آشنا نبوده‌اند، به دنبال يک شکست عاطفي افت شديد تحصيلي پيدا کرده‌اند و متاسفانه بعضي از آنها به دليل مشروط شدن‌هاي پي‌در‌پي مجبور به انصراف شده‌اند. اگر دغدغه جوان‌ها را داشته باشيم و اگر دلمان براي استعداد‌هاي اين سرزمين بسوزد، بايد عشق و آموزش آن را جدي بگيريم. اگر با عشق برخورد درست و سنجيده‌اي بشود از طريق بالا بردن فاکتور رشد عصبي به سلامت روان و عملکرد ما کمک مي‌کند. در غير اين صورت مي‌تواند ما را به ورطه تباهي بکشاند.
موضوعات مرتبط: علمی ، ،
برچسب‌ها:
خطاهای دید جالب و دیدنی, خطای دید, تصاویر متحرک, خواندنیهای دیدنی, تصاویر جدید خطای دید, تست هوش, خطای دید چشم, خطای دید خفن, خطای دید انسان, خطای چشم باور نکردنی,تست هوش ،سوال هوش،چیستان،معما
خطای دید جالب
خطای دید جالب
خطای دید جالب
خطای دید جالب
خطای دید جالب
موضوعات مرتبط: جالب و خواندنی ، خودمونی ، ،
برچسب‌ها:
پیوند, پیوند بدن, پیوند سر, پیوند زدن سر, پیوند اجزای بدن,جالب انگیز
«سرجیو کاناورو» دانشمند ایتالیایی از «گروه تلفیق عصب پیشرفته تورین» قصد دارد در نشست آکادمی جراحان اورتوپد و نورولوژی آمریکا در تابستان آینده، امکانپذیر بودن عمل پیوند سر با استفاده از تکنیک‌های ابداعی خود را تا سال 2017 مورد بحث قرار دهد.
از لحاظ تئوریک، یک جوان مبتلا به نارسایی پیشرفته اندام مختلف بدن، مبتلا به دیستروفی عضلانی (تحلیل تدریجی عضلات بدن)، تتراپلژیک با نقص عضو یا مجروحی که در اثر یک سانحه بیشتر بدن خود را از دست داده و شانسی برای ادامه حیات ندارد، می‌تواند کاندیدای مناسب اهدای سر به یک بیمار با بدن سالم، اما دچار مشکل حاد مغزی باشد.
تاکنون هیچ تیم پزشکی در راستای پیوند سر به بدن اهدایی فرد مرده، تلاشی نکرده‌اند، زیرا غلبه بر پیچیدگی‌های موجود در چنین فرآیندی تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسند، اما «سرجیو کاناورو» معتقد است که بشر به نقطه‌ای رسیده که انجام این عمل امکانپذیر است.وی معتقد است خنک‌کردن بدن و سر پیش از جراحی، می‌تواند از مرگ سلولی جلوگیری کند؛ در طول بازه زمانی بسیار کوتاه مرگ سلولی، یکی از دو طرف پیوند (بدن یا سر) قادر به برقراری ارتباط با طرف دیگر نیست.
به گفته کاناورو، بزرگ‌ترین مشکل موجود یعنی متصل‌کردن نخاع را می‌توان با قطع نخاع بدن فرد میزبان و بدن اهدایی و سپس اعمال ماده پلی‌اتیلن گلیکول به بخش پیوند انجام داد. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند این ماده به جوش‌دادن محل پیوند کمک می‌کند.این ماده شیمیایی سپس به مدت چندین ساعت پس از جراحی به همان ناحیه اعمال می‌شود. سپس باید بیمار را برای چندین هفته در حالت بی‌هوشی قرار داد تا از حرکت‌کردن وی جلوگیری شود. در عین حال، می‌توان برای ارتقای فعالیت عصبی بیمار، به وی نیروی الکتریکی اعمال کرد. کاناورو بر این باور است هیچ دلیلی وجود ندارد که چنین بیماری ظرف یک سال قادر به راه رفتن نباشد.
متصل‌کردن سر به بدن فرد دیگر، پرسش‌های اخلاقی، دینی و قانونی را در محافل علمی به دنبال خواهد داشت، اما کاناورو معتقد است چون علم پیوند به نقطه‌ای رسیده که اجرای چنین فرآیندی ممکن است، وقت آن رسیده که این موضوع بی‌پرده بیان شود.فرآیند پیوند سر، پیش‌تر در دهه 1950 توسط روس‌ها و بر روی سگ‌ها انجام شد و در دهه 1970، «رابرت وایت»، جراح اعصاب آمریکایی، این عمل را بر روی میمون‌ها انجام داد. با این حال، در آن زمان داروهایی که مانع از پس‌زدن پیوند شوند، هنوز به طور کامل ارائه نشده بودند و همچنین تصور می‌شد اتصال دوباره عصب‌های پاره‌شده ممکن نیست. جزئیات این ادعای علمی در مجله Surgical Neurology International ارائه شد.
منبع: isna.ir
موضوعات مرتبط: علمی ، جالب و خواندنی ، ،
برچسب‌ها:
این خوراکی ها باعث بروز سرطان می شوند
مسئله ای که امروزه باعث احساس نگرانی جوامع پزشکی سراسر دنیا شده است. بروز سرطان های مختلف و شایع شدن آن است. یکی از علل های اصلی بروز سرطان را می تواند عادات بد غذایی دانست. در این مطلب غذاهایی که احتمال بروز سرطان را افزایش می دهند را به شما معرفی می کنیم.
موضوعات مرتبط: علوم تغذیه ، ،
برچسب‌ها:
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وبلاگ:
